/>
ការប្រឈមមុខគ្នារវាងបាតុករ និងប៉ូលិសកាលពីពេលកន្លងទៅ
Siv Channa/RFI
ជារៀងរាល់លើក
កម្តៅនយោបាយក្រោយពេលបោះឆ្នោតគឺជាភ្លើងដែលពិបាកនឹងពន្លត់។
ប៉ុន្តែភ្លើងនោះនឹងរលត់ទៅវិញនៅពេលដែលវាឆេះអស់ចិត្ត។
ផលវិបាករបស់វាគឺការខូចខាតសម្រាប់គ្រប់ភាគីពោលគឺជាការខូចខាត
របស់ប្រទេសជាតិទាំងមូល។
លើកនេះ ផលវិបាកត្រូវគេមើលឃើញជាស្រេចថា នឹងមានទំហំធំធេងជាងមុនឆ្ងាយណាស់។ ប៉ុន្តែ បើទោះជាគ្រប់គ្នាមើលឃើញយ៉ាងនេះក្តី ក៏គេមិនអាចពន្លត់ភ្លើងនោះបានដែរ។ ឥឡូវនេះ កម្តៅនយោបាយកំពុងឡើងដល់ចំណុចគ្រោះថ្នាក់ជាថ្មីទៀតហើយបន្ទាប់ពី គណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរខកខានមិនបានយល់ស្របគ្នាបង្កើតគណៈកម្មការ ចម្រុះដើម្បីពិនិត្យភាពមិនប្រក្រតីនៃការបោះឆ្នោត និងបន្ទាប់ពី គ.ជ.ប សម្រេចប្រកាសលទ្ធផលបណ្តោះអាសន្នដោយមិនរង់ចាំការដោះស្រាយរបស់ គូទំនាស់។
ការប្រកាសលទ្ធផលបណ្តោះអាសន្នមានន័យថា ក្តីសង្ឃឹមរបស់គណបក្សប្រឆាំងក្នុងការតវ៉ាចង់ឲ្យមានការប្រែប្រួល លទ្ធផលបោះឆ្នោតនោះហៀបនឹងរលត់ទៅហើយ ពីព្រោះ លទ្ធផលបណ្តោះអាសន្នដែលមិនខុសអ្វីពីលទ្ធផលប្រកាសដោយគណបក្សកាន់ អំណាចនោះ វាក៏ប្រាកដជានឹងក្លាយទៅជាលទ្ធផលផ្លូវការនៅពេលខាងមុខនេះដោយ គ្មានអ្វីប្រែប្រួលឡើយ បើទោះបីជាបក្សប្រឆាំងខំស្រែកថាខ្លួនបានទទួលលើសពីនេះយ៉ាងណា ក៏ដោយ។
តាមពិត ដូចដែលក្រុមអ្នកវិភាគបានមើលឃើញតាំងពីដើមទីអ៊ីចឹងថា មានសំណាងតិចតួចណាស់ដែលគេអាចរំពឹងថា គណបក្សទាំងពីរអាចដោះស្រាយបញ្ហាបាន។ សំណាងតិចតួចមិនមែនមកពីធម្មជាតិនៃបញ្ហាពិបាកដោះស្រាយទេ តែគឺមកពីកង្វះឆន្ទៈពិតប្រាកដក្នុងការស្រាយបញ្ហាច្រើនជាងពោលគឺ ភាគីនីមួយៗព្យាយាមការពារផលប្រយោជន៍នយោបាយតែរៀងៗខ្លួន។
បញ្ហាពិតជាមិនពិបាកយល់ឡើយ៖ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលបាត់បង់សំឡេងយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ពីក្នុង សភានោះច្បាស់ជានឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យបក្សប្រឆាំងទាមទារយកអ្វីលើសពី នេះបានទៀតឡើយ។ ចំណែកឯគោលដៅចម្បងរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិវិញគឺចង់បានលទ្ធផលឈ្នះ ដើម្បីផ្តួលគណបក្សកាន់អំណាចទើបអស់ចិត្ត ពីព្រោះគណបក្សនេះយល់ថា លទ្ធផលដែល គ.ជ.ប ប្រកាសនៅពេលនេះគឺជាការលួចបន្លំ។ ដូច្នេះ គណបក្សទាំងពីរពិតជាមិនអាចរកឃើញចំណុចរួមគ្នានោះឡើយវៀរលែងតែ ភាគីណាមួយសុខចិត្តលះបង់ដើម្បីសង្គ្រោះសភាពការណ៍។
ពិតហើយថា កន្លងទៅនេះគណបក្សទាំងពីរហាក់បង្ហាញពីភាពទន់ភ្លន់មួយចំនួនដោយសុខ ចិត្តអង្គុយជជែកគ្នាបង្កើតគណៈកម្មការចម្រុះ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ក្រសែភ្នែកក្រុមអ្នកវិភាគ នេះគ្រាន់តែជាកាយវិការទន់ភ្លន់ដើម្បីបង្ហាញរូបភាពខាងក្រៅតែ ប៉ុណ្ណោះ តែតាមពិតទៅជំហររបស់ភាគីទាំងពីរគ្មានអ្វីប្រែប្រួលឡើយ។ ភាគីនីមួយៗនៅតែប្រកាន់តឹងរៀងខ្លួនដែលជាឧបសគ្គរារាំងការចរចា មិនឲ្យទៅមុខរួច។
ការចរចាទៅមុខមិនរួចរវាងគណបក្សទាំងពីរមិនបានរារាំងការងាររបស់ គណៈកម្មាធិការជាតិរៀបចំការបោះឆ្នោតទេ។ ស្ថាប័ននេះនៅតែបន្តនីតិវិធីការងាររបស់ខ្លួនដដែលក្នុងជំហាន ឆ្ពោះទៅការប្រកាសលទ្ធផលផ្លូវការដើម្បីបើកផ្លូវឲ្យរដ្ឋសភាបើក កិច្ចប្រជុំដំបូងរយៈពេលយ៉ាងយូរ ៦០ ថ្ងៃដូចដែលរដ្ឋធម្មនុញ្ញបានចែង។ ការណ៍នេះមិនខុសអ្វីពីសុភាសិតបូរាណខ្មែរដែលនិយាយថា «ឆ្កែចេះតែព្រុស មនុស្សចេះតែដើរ» នោះឡើយ។ មានន័យថា បក្សប្រឆាំងចេះតែតវ៉ា រីឯបក្សកាន់អំណាច និង គ.ជ.ប នៅតែបន្តការងារតាមកាលវិភាគដែលបានគ្រោងទុក។
ប្រសិនបើនិន្នាការបែបនេះនៅតែបន្ត ទីបំផុត បាតុកម្មមួយនឹងផ្ទុះឡើង ហើយការប្រឈមមុខដាក់គ្នារហូតកើតមានអំពើហិង្សាទំនងជាពិបាកនឹង ចៀសផុត។ ទីក្រុងភ្នំពេញនឹងក្លាយជាទីកន្លែងគួរឲ្យភ័យខ្លាច។ គេត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ពេលដែលបន្ទុះកម្តៅនយោបាយឆាបឆេះអស់ចិត្ត វានឹងរលត់ទៅវិញដោយបន្សល់ទុកផលវិបាកគួរឲ្យសោកស្តាយ ឬជាសោកនាដកម្មផងក៏មិនដឹង? នេះជាអ្វីដែលគេអាចស្រមៃឃើញជាស្រេច។
ប៉ុន្តែ តើអ្នកណាអាចទប់វាបាន? ហើយតើគេគួរទុកបណ្តោយឲ្យស្ថានភាពដដែលៗនេះកើតឡើងប៉ុន្មានអាណត្តិ បោះឆ្នោតទៅមុខទៀត? មានតែបក្សឈ្នះឆ្នោតទាំងពីរប៉ុណ្ណោះដែលអាចឆ្លើយនឹងសំណួរនេះបាន។ ចំណែកអ្នកដែលឈរមើលពីក្រៅឆាក ទោះបីជាបានមើលឃើញច្រកចេញជាច្រើនក៏ដោយ ក៏សម្រែកអន្តរាគមន៍របស់ពួកគេមិនអាចចូលត្រចៀកអ្នកនយោបាយដែលកំពុង វក់វីក្នុងទីលានប្រយុទ្ធនោះបានដែរ។ នេះពិតជារឿងដ៏អភ័ព្វខ្លាំងណាស់សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា៕
លើកនេះ ផលវិបាកត្រូវគេមើលឃើញជាស្រេចថា នឹងមានទំហំធំធេងជាងមុនឆ្ងាយណាស់។ ប៉ុន្តែ បើទោះជាគ្រប់គ្នាមើលឃើញយ៉ាងនេះក្តី ក៏គេមិនអាចពន្លត់ភ្លើងនោះបានដែរ។ ឥឡូវនេះ កម្តៅនយោបាយកំពុងឡើងដល់ចំណុចគ្រោះថ្នាក់ជាថ្មីទៀតហើយបន្ទាប់ពី គណបក្សជាប់ឆ្នោតទាំងពីរខកខានមិនបានយល់ស្របគ្នាបង្កើតគណៈកម្មការ ចម្រុះដើម្បីពិនិត្យភាពមិនប្រក្រតីនៃការបោះឆ្នោត និងបន្ទាប់ពី គ.ជ.ប សម្រេចប្រកាសលទ្ធផលបណ្តោះអាសន្នដោយមិនរង់ចាំការដោះស្រាយរបស់ គូទំនាស់។
ការប្រកាសលទ្ធផលបណ្តោះអាសន្នមានន័យថា ក្តីសង្ឃឹមរបស់គណបក្សប្រឆាំងក្នុងការតវ៉ាចង់ឲ្យមានការប្រែប្រួល លទ្ធផលបោះឆ្នោតនោះហៀបនឹងរលត់ទៅហើយ ពីព្រោះ លទ្ធផលបណ្តោះអាសន្នដែលមិនខុសអ្វីពីលទ្ធផលប្រកាសដោយគណបក្សកាន់ អំណាចនោះ វាក៏ប្រាកដជានឹងក្លាយទៅជាលទ្ធផលផ្លូវការនៅពេលខាងមុខនេះដោយ គ្មានអ្វីប្រែប្រួលឡើយ បើទោះបីជាបក្សប្រឆាំងខំស្រែកថាខ្លួនបានទទួលលើសពីនេះយ៉ាងណា ក៏ដោយ។
តាមពិត ដូចដែលក្រុមអ្នកវិភាគបានមើលឃើញតាំងពីដើមទីអ៊ីចឹងថា មានសំណាងតិចតួចណាស់ដែលគេអាចរំពឹងថា គណបក្សទាំងពីរអាចដោះស្រាយបញ្ហាបាន។ សំណាងតិចតួចមិនមែនមកពីធម្មជាតិនៃបញ្ហាពិបាកដោះស្រាយទេ តែគឺមកពីកង្វះឆន្ទៈពិតប្រាកដក្នុងការស្រាយបញ្ហាច្រើនជាងពោលគឺ ភាគីនីមួយៗព្យាយាមការពារផលប្រយោជន៍នយោបាយតែរៀងៗខ្លួន។
បញ្ហាពិតជាមិនពិបាកយល់ឡើយ៖ គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលបាត់បង់សំឡេងយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ពីក្នុង សភានោះច្បាស់ជានឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យបក្សប្រឆាំងទាមទារយកអ្វីលើសពី នេះបានទៀតឡើយ។ ចំណែកឯគោលដៅចម្បងរបស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិវិញគឺចង់បានលទ្ធផលឈ្នះ ដើម្បីផ្តួលគណបក្សកាន់អំណាចទើបអស់ចិត្ត ពីព្រោះគណបក្សនេះយល់ថា លទ្ធផលដែល គ.ជ.ប ប្រកាសនៅពេលនេះគឺជាការលួចបន្លំ។ ដូច្នេះ គណបក្សទាំងពីរពិតជាមិនអាចរកឃើញចំណុចរួមគ្នានោះឡើយវៀរលែងតែ ភាគីណាមួយសុខចិត្តលះបង់ដើម្បីសង្គ្រោះសភាពការណ៍។
ពិតហើយថា កន្លងទៅនេះគណបក្សទាំងពីរហាក់បង្ហាញពីភាពទន់ភ្លន់មួយចំនួនដោយសុខ ចិត្តអង្គុយជជែកគ្នាបង្កើតគណៈកម្មការចម្រុះ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ក្រសែភ្នែកក្រុមអ្នកវិភាគ នេះគ្រាន់តែជាកាយវិការទន់ភ្លន់ដើម្បីបង្ហាញរូបភាពខាងក្រៅតែ ប៉ុណ្ណោះ តែតាមពិតទៅជំហររបស់ភាគីទាំងពីរគ្មានអ្វីប្រែប្រួលឡើយ។ ភាគីនីមួយៗនៅតែប្រកាន់តឹងរៀងខ្លួនដែលជាឧបសគ្គរារាំងការចរចា មិនឲ្យទៅមុខរួច។
ការចរចាទៅមុខមិនរួចរវាងគណបក្សទាំងពីរមិនបានរារាំងការងាររបស់ គណៈកម្មាធិការជាតិរៀបចំការបោះឆ្នោតទេ។ ស្ថាប័ននេះនៅតែបន្តនីតិវិធីការងាររបស់ខ្លួនដដែលក្នុងជំហាន ឆ្ពោះទៅការប្រកាសលទ្ធផលផ្លូវការដើម្បីបើកផ្លូវឲ្យរដ្ឋសភាបើក កិច្ចប្រជុំដំបូងរយៈពេលយ៉ាងយូរ ៦០ ថ្ងៃដូចដែលរដ្ឋធម្មនុញ្ញបានចែង។ ការណ៍នេះមិនខុសអ្វីពីសុភាសិតបូរាណខ្មែរដែលនិយាយថា «ឆ្កែចេះតែព្រុស មនុស្សចេះតែដើរ» នោះឡើយ។ មានន័យថា បក្សប្រឆាំងចេះតែតវ៉ា រីឯបក្សកាន់អំណាច និង គ.ជ.ប នៅតែបន្តការងារតាមកាលវិភាគដែលបានគ្រោងទុក។
ប្រសិនបើនិន្នាការបែបនេះនៅតែបន្ត ទីបំផុត បាតុកម្មមួយនឹងផ្ទុះឡើង ហើយការប្រឈមមុខដាក់គ្នារហូតកើតមានអំពើហិង្សាទំនងជាពិបាកនឹង ចៀសផុត។ ទីក្រុងភ្នំពេញនឹងក្លាយជាទីកន្លែងគួរឲ្យភ័យខ្លាច។ គេត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ពេលដែលបន្ទុះកម្តៅនយោបាយឆាបឆេះអស់ចិត្ត វានឹងរលត់ទៅវិញដោយបន្សល់ទុកផលវិបាកគួរឲ្យសោកស្តាយ ឬជាសោកនាដកម្មផងក៏មិនដឹង? នេះជាអ្វីដែលគេអាចស្រមៃឃើញជាស្រេច។
ប៉ុន្តែ តើអ្នកណាអាចទប់វាបាន? ហើយតើគេគួរទុកបណ្តោយឲ្យស្ថានភាពដដែលៗនេះកើតឡើងប៉ុន្មានអាណត្តិ បោះឆ្នោតទៅមុខទៀត? មានតែបក្សឈ្នះឆ្នោតទាំងពីរប៉ុណ្ណោះដែលអាចឆ្លើយនឹងសំណួរនេះបាន។ ចំណែកអ្នកដែលឈរមើលពីក្រៅឆាក ទោះបីជាបានមើលឃើញច្រកចេញជាច្រើនក៏ដោយ ក៏សម្រែកអន្តរាគមន៍របស់ពួកគេមិនអាចចូលត្រចៀកអ្នកនយោបាយដែលកំពុង វក់វីក្នុងទីលានប្រយុទ្ធនោះបានដែរ។ នេះពិតជារឿងដ៏អភ័ព្វខ្លាំងណាស់សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា៕
No comments:
Post a Comment